Επιστροφή...

Εγώ "δεν θα κρατήσω μαύρη τσάντα στο γραφείο"

Τον πόνο μου θα πνίγω μέσα σε ένα αστείο

Σε μια καλημέρα θα θάβω το χτεσινό μου δάκρυ

Με ένα χαρτί και ένα στυλό θα χτίζω μονοπάτι

Πυξίδα στην έρημο ιδανικά και αγάπη σιγανή

Όταν θα χάνεσαι χορεύοντας στου κόσμου την βουή

Θα αποζητάς θα κλαις σταγόνες μοναξιάς

Έρωτες συντρίμμια στους τοίχους πέτρινης καρδιάς

Δεν θα σου πω σαν φεύγεις ένα στείρο αντίο

Δεν θα σ’ αφήσω να με περιμένεις μες στο κρύο

Πόρτα θα ανοίξω στο αύριο όταν μόνη θα πονάς

Του εφιάλτη σου την έξοδο κινδύνου να περνάς

Δεν θα σου κρύψω την αλήθεια στο σκοτάδι

Δεν θα σκορπίσω το ψέμα με ένα χάδι

Τον μύθο του άγνωστου έρωτα αρνήσου

Με λίγη ψύχη θα μπολιάσω την ύπαρξη σου