Είναι πράγματι αξιοπερίεργο πως λειτουργεί η Ανθρώπινη μνήμη. Μπορεί να μην θυμάσαι την πρώτη φορά που πήγες στο σχολείο. Την πρώτη φορά που πήγες διακοπές ή την πρώτη φορά που πήρες το πρώτο σου χαρτζιλίκι.
Θα θυμάσαι όμως για πάντα την πρώτη φορά που την συνάντησες. Την πρώτη φορά που είδες το πρόσωπό της και όλες τις καλές στιγμές που περάσατε μαζί. Και θα πρέπει να φροντίσεις να ζήσεις αυτές τις στιγμές όσο πιο δυνατά μπορείς. Με όλο σου το είναι γιατί...Η στιγμή ποτέ δεν πιάνεται.
"Η ζωή μου όλη σήμερα"
Θα θυμάσαι εκείνες τις στιγμές πριν την συναντήσεις για πρώτη φορά όταν η καρδιά σου κόντευε να σπάσει από την αγωνία. Και ήξερες πως είχες χρόνια να νιώσεις κάτι τέτοιο. Και ήξερες πως θα ήταν κάτι διαφορετικό κάτι όμορφο κάτι μαγικό.
Την πρώτη φορά που είδες το πρόσωπό της πίσω από την στάση του λεωφορείου που είχατε δώσει ραντεβού ένα απόγεμα του καλοκαιριού. Όταν προσπάθησε να μπει στο αυτοκίνητο σου με εκείνο τον περίεργο και λίγο "καταδρομικό" τρόπο που σε έκανε να γελάσεις αλλά και να σκεφτείς "να και μια κοπέλα που δεν έχει κάνει χόμπι της το να μπαίνει σε ξένα αυτοκίνητα".
Εκείνο το πρώτο βράδυ που την είχες απέναντι σου και προσπαθούσες να μην χάσεις τον ειρμό των σκέψεών σου και της κουβέντας αφού ήσουν μαγεμένος από εκείνη.
"Ξαφνικός έρωτας"
Εκείνο τι ζεστό απόγεμα που δώσατε ραντεβού μετά την δουλειά και αγχωμένος αφού είχες αργήσει στην κίνηση την έψαχνες μέσα στον κόσμο. Εκείνη την στιγμή που ξεχώρισες τον χαμόγελό της μέσα στο πλήθος και τα φωτεινά της μάτια σαν φάρος να σε φέρνουν κοντά της.
Την πρώτη φορά που άγγιξες το χέρι της και ένιωσες αυτό το όμορφο φτερούγισμα στο στήθος σου. Πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια που ήσουν ερωτευμένος ξανά.
"Με τα νιάτα να γυαλίζουν στον ιδρώτα σου σαν το νερό στο σώμα μωρού που το πλύνε η μάνα του...."
Εκείνο το βράδυ στο όμορφο cafe με φόντο την θάλασσα από ψηλά και το πράσινο των ματιών της. Να την κοιτάς αμίλητος και να φεύγεις μαζί με το νυχτερινό δροσερό αεράκι.
Δίπλα στην θάλασσα μετά. Να την κρατάς για πρώτη σου φορά στην αγκαλιά σου και η αύρα να δροσίζει την ψυχή σου.
"Τώρα να ζήσω που ζεις κι εσύ..."
Όταν άγγιξες τα χείλη της....Το πρώτο φιλί και το πρώτο σκίρτημα, Όταν κατάλαβες πως το ήθελε τόσο όσο και εσύ. Οι ώρες περνούσαν αλλά για εσάς ο χρόνος είχε σταματήσει. Είχατε βγει για λίγες μόνο ώρες αλλά τελικά τράβηξε όλη η νύχτα γιατί καμιά νύχτα δεν ήταν αρκετή να σκεπάσει και να κρύψει την αγάπη σας.
Όταν την πήγες σπίτι της αλλά κάτι σας κράτησε μαζί μέχρι το πρώτο φως. Δυο ζευγάρια μάτια να μην θέλουν να χωρίσουν. Βγήκες για μια στιγμή από το αυτοκίνητο και διαπίστωσε πως το γωνιακό ανθοπωλείο είχε ανοίξει και το μόνο που σκέφτηκες ήταν ένα κόκκινο τριαντάφυλλο για εκείνη.
"Ένα γέλιο κρεμασμένο στο μπαλκόνι σου..."
Και ήταν εκείνη για σένα και εσύ για εκείνη. Και ήταν πάντα στο μυαλό σου και στην επιθυμία σου. Και άλλαξες με μιας και με χαμόγελο έλεγες καλημέρα στους αχώνευτους στο γραφείο. Και έδινες προτεραιότητα στον βιαστικό που παραβίαζε το STOP....Πάντα με χαμόγελο γιατί στην σκέψη σου ήταν εκείνη.
Και ότι σε ενοχλούσε ότι σου σκοτείνιαζε το μυαλό με μιας έγινε φως, και απλώθηκε παντού σε κάθε σκοτεινή γωνιά της ψυχής σου.
Ένα μικρό παιδί είχε ξυπνήσει μέσα σου. Χαρούμενα γέλια και όμορφες μουσικές. Τα όνειρά σου απέκτησαν χρώμα και είχαν πρωταγωνιστή...Εκείνη.
"Μια στιγμή και μ'αφήνεις μόνο μου... "
Το πρώτο βράδυ που δεν τήρησε την υπόσχεσή της. Το πρώτο βράδυ που έμεινες μόνος, αμίλητος με το βλέμμα άδειο. Πήρες το αυτοκίνητο και ξεκίνησες την βόλτα που θα πηγαίνατε μαζί. Έβαλες την μουσική που της είχες ετοιμάσει, στο CD.
Η νύχτα βουβή και μουντή, ο αέρας να σε πνίγει και η ανάσα σου κοφτή σαν να μην ήθελε να βγει. Κοίταξες τα φώτα της πόλης από ψηλά, αυτά που της είχες δείξει πρώτη φορά εσύ.
Ένα βάρος στο στήθος και ένα δάκρυ να γλιστράει πριν προλάβεις να το σταματήσεις.
"ίσως δεν ήσουνα εσύ ότι ονειρεύτηκα. Όμως θυμάμαι μια νύχτα είδα τα μάτια της λύπης να μου χαμογελάνε. Ίσως δεν ήμουνα κι εγώ ότι ονειρεύτηκες.
Έτσι κι αλλιώς όλα είναι προσωπικές οπτασίες..."
