Κι αν με ρωτούσες τι θέλω να θυμάμαι περισσότερο από εσένα θα σου απαντούσα.... "τα μάτια σου".
Γιατί σε αυτά βρήκα όλες τις απαντήσεις που τα χείλι σου ποτέ δεν είπαν. Εκεί μέσα ταξίδευα όπου εσύ δεν ήθελες να πάμε.
Αυτά τα μάτια που θέλησα να συναντήσω μόνο και μόνο για να διαπιστώσω πόσο οικεία και γνώριμα μου ήταν.
Τα μάτια που με συνόδευαν τα μοναχικά μου βράδια. Όταν εσύ έκλεινες πίσω σου την πόρτα τα έπαιρνα μαζί μου στο κρεββάτι μέχρι να κλείσω τα δικά μου και τα είχα μπροστά μου πάλι το επόμενο πρωί.
Τους μιλούσα γλυκά και μου χαμογελούσαν. Τα μάλωνα στοργικά και χαμήλωναν. Τα κοίταζα ερωτικά και αυτά τρεμόπαιζαν στο χαμηλό φως του δωματίου. Τους κάκιωσα για μια στιγμή και εκείνα δάκρυσαν....
Τα αγαπώ τα μάτια σου....πάντα τα αγαπούσα.
Τουλάχιστον τώρα....όταν τύχει να περάσουν από εδώ....δεν θα ζηλεύουν πια.....
0 Αστερια εχουν αφησει σχολια:
Δημοσίευση σχολίου