Λήθη...

Θα ήθελα να είμαι ένα Χρυσόψαρο!

Να γυρνώ μέσ' στην γυάλα μου όλη μέρα. Να σας κοιτώ με τα μεγάλα μάτια μου και να χρωματίζω τον φώς του δειλινού με τα χρυσά μου λέπια. Να κάνω κάθε μέρα την ίδια διαδρομή και να μοιάζει σαν να 'ναι η πρωτη φορά. Να κλαίω μόνο για λίγο και ύστερα πάλι να γελάω.Την μια στιγμή να ξέρω και την άλλη....Να ξεχνάω....

και για σένα...

Φαντάσου μια μοναξιά μεγαλύτερη απο τις μοναξιές όλων των ανθρώπων....Φαντάσου ένα σκοτάδι βαθύτερο απο τα πιο σκοτεινά σπήλαια της ψυχής μας. Φαντάσου μια μικρή αναλαμπή στο πιο απόμακρο κομμάτι του μυαλού σου

Κι έπειτα σκέψου εμένα....

γλυκιά μου αγάπη, καληνύχτα...

Για μένα

Απο κάποιον Γαλαξία ήρθα κι εγώ εδώ, και εχω να σου πώ τούτο απο το ταξίδι μου... Οι ελπίδες δεν μας εγκαταλείπουν...Απλά πεθαίνουν ή ενίοτε δεν υπήρξαν ποτέ. Δημιουργήματα του μυαλού μας που αρνείται να δεχθεί την πραγματικότητα και την αλήθεια.Να μου χαιρετήσεις λοιπόν τους ανθρώπους όταν θα περάσεις και απο τον δικό μου Γαλαξία στο ταξίδι σου. Να με θυμούνται, τους παρακαλώ, όταν θα κοιτούν τα αστέρια.