Ο ήχος από τον δρόμο χάνεται καθώς πέφτει η νύχτα, ανάβει ο ουρανός κεριά και τα ρίχνει στα σκοτεινά νερά του. Τέτοια ώρα ανεβαίνει σχεδόν πάντα αυτή η πικρή γεύση στο στόμα αλλά ξέρω πως αργά η γρήγορα θα συνηθίσω. Έχω μισή ζωή ακόμα μπροστά μου, τι διάολο πια, δεν μπορεί όλα να χάθηκαν.
Στέκεται ακίνητη πίσω από ένα μαύρο γραφείο κοιτώντας μια οθόνη αλλά τα μάτια της περνάνε πάνω από αυτή πίσω στον λευκό άδειο τοίχο. Όπως μερικές φορές που το βλέμμα της αδειάζει και το σώμα παγώνει αλλά είναι τότε που η ψυχή της βρίσκει ευκαιρία να το σκάσει για λίγο και να περιπλανηθεί ελεύθερη. Να δοθεί σε ότι επιθυμεί και σε ότι ποθούσε από παλιά.
Θυμάμαι...
Εγώ στη μία άκρη και εσύ στην άλλη. Δύο στάλες βήματα κι όμως γόγγυζα να σε πλησιάσω. Ήταν το άρωμα από το νερό της βροχής στα μαλλιά σου όμως που έφτανε σε μένα. Τότε μου αρκούσε μόνο αυτό.
Αχ! Πόσο ολιγάρκης και ασύμφορος ταυτόχρονα. Μεγάλες προσδοκίες τόσο απλά τακτοποιημένες, τόσο εύκολα προσιτές. Σαν πόρνες σε σκοτεινά δρομάκια έτοιμες να ανοίξουν τα πόδια τους στον πρώτο καλοντυμένο πελάτη. Ένα χαρτονόμισμα στην ζαρτιέρα για μια θέση χαμένη στον παράδεισο.
Έλα λίγο πιο κοντά...
Κοιτούσα κάθε τρίχα από το μαλλιά σου. Ταξίδευα πάνω τους, γλιστρούσα αλλά κρατιόμουν από τις άκρες με την ίδια πάντα σκέψη να μην προδώσω την επιθυμία.
Πίσω από τις κουρτίνες ήταν τα μάτια σου μα δεν ανέτειλαν κάθε πρωί με το ίδιο φως. Στο γαλάζιο έβλεπα ουρανό, στο πράσινο το πάρκο, στο γκρίζο την απόσταση και τότε ήξερα πως έπρεπε να τρέξω για να προλάβω. Έπειτα ήρθε ο χρόνος και άρχισε τα παιχνίδια του και το ανθρώπινο μυαλό ξέρεις εύκολα πλανιέται αναζητώντας καταφύγιο σε κάτι όμορφο.
- Τότε στην λίμνη δίπλα, σε είχα αγκαλιάσει ;
- Όχι....
- Μα πώς...Το θυμάμαι τόσο καθαρά...σαν να συνέβει αλήθεια.
- Όχι....
Έτρεχα να κρυφτώ για χρόνια μέσα σε ένα καταφύγιο που δεν ήταν παραπάνω από μια σκοτεινή τρύπα στο μυαλό μου. Η νεκρανάσταση μιας ανεκπλήρωτης στιγμιαίας επιθυμίας στο κέντρο ενός ψεύτικου κόσμου. Του δικού σου κόσμου που έκανα και δικό μου.
Αύριο είναι μια άλλη μέρα, σκέφτομαι. Μου αρκεί αυτό το ψέμα για να αποκοιμηθώ.
